güldüm.
belki de o kadar komik değildi aslında söylediği şey. ama yine de ben o kadar çok güldüm ki o da komik olmasada benim gülmeme gülmeye başlamıştı.
sevdim, fazlasıyla. elini her tutuşumda mutluluğun fotoğrafları canlandı gözümde. sanki ilk defa çikolata yiyormuşum gibiydi...
aşk koydum adını. içini doldurdu. ruh dedi.
kelimelerle anlatamadık kendimizi. fotoğraflar bile yetmedi bana. sessizliğe gömülüyoruz bakışmalarımızın her çarpışmasında. seviyorum. hissediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder