idol...

aşk

çok hayat var.

yorgunum hep. hiç olmadığım kadar.

okul yorucu. koşturmaca.

insanlar yorucu. hiç bitmeyen hikayeler, hiç bitmeyen üzüntüler.

ne çok insan var.

çok insanların çok dertleri var.

çok dertleri olan insanların çok kelimeleri var.

çok kelimelerin çok harfleri var.

çok harflerin çok kombinasyonu var.

çok kombinasyonların benim için anlam ifade eden tek bir cümlesi var.

o tek cümleyi söylediğinde sarılıp bırakmak istemeyeceğim tek bir adam var.

hayat zor.

hayatın zorluklarıyla karşılaşan çok yakınım var.

hayat yorucu.

ne çok hayat var...

kapkara içi...

karanlık içindeyse insanın, korkar aydınlığa çıkmaktan. dışa vuramaz sözcüklerini, kimse duymasın ister. sesini kısar en alçak şeyleri sadece düşünde bağırır. çünkü utanır sesinin duyulmasından, farkedilmek istemez, kahrolasıca yüzünü kimse görsün istemez. çünkü kendinden nefret ediyorsa insan, başka kimseyi sevemez... içindeki karanlık ele geçirmiştir ruh'unu. ruh kavramdır sadece. onunla hareket etmez. sadece adiliğe çalışır, o'na hizmet eder. başka insanların aydınlığını karartır. çünkü zaten o'nun dünyasında aydınlık, hiç olmamıştır...

nedir canını yakan...

bir gerçek insanın canını ne kadar yakabilir diye düşünüyorum şimdi. duyguları olmasaydı, daha mı iyi olurdu? insanca şeylere kapıldığı için onu suçlayamazsın. gayet normal şeyler yaşadığı için de. birini kaybetmenin acısını yaşadığı için, üzülmek mantıklı mı?

gerçekten sevdiğin insanın üzülmesi mi acıtan yoksa başkasına ait olmuş olan kalbi mi senin içine binen yükün sebebi? işte orada nefesin kesilir. daha da uzatmanın anlamı yok gibi.

üzülme daha fazla. şuan kime ait olduğuna bak, sonuçta kalbi senin kalbinin içinde değil mi...