kapkara içi...

karanlık içindeyse insanın, korkar aydınlığa çıkmaktan. dışa vuramaz sözcüklerini, kimse duymasın ister. sesini kısar en alçak şeyleri sadece düşünde bağırır. çünkü utanır sesinin duyulmasından, farkedilmek istemez, kahrolasıca yüzünü kimse görsün istemez. çünkü kendinden nefret ediyorsa insan, başka kimseyi sevemez... içindeki karanlık ele geçirmiştir ruh'unu. ruh kavramdır sadece. onunla hareket etmez. sadece adiliğe çalışır, o'na hizmet eder. başka insanların aydınlığını karartır. çünkü zaten o'nun dünyasında aydınlık, hiç olmamıştır...