şimdi sessizlik bozuldu durgunluk dağılınca gökyüzünden. ve biraz gözyaşları akıttı istanbul, içime. sanki daha sıcaktı diğer hatıralarımızdan. bir anlamı vardı çünkü, geçen zamanların.
istanbul bugün de ıslak. her sonbahara özenmiş bir yaz günü gibi. kendi gibi olmayan bir yaz günü gibi. soluk, kara ve ıslak.
"yine de böyle güzelsin." dedim içimden. bana yaşattığı onca şeyden sonra bile iltifat ediyordum ona. hergün gözümü kırpmadan, ardıma hiç bakmadan çekip gidebileceğim halde, yine de iltifat ediyordum. ah, istanbul...
şimdi akmış gözkalemlerim yok yüzümde. sadece istanbul'un var. istanbul'um var...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder