"yorucu bi hafta mıydı" diye sordu yanında oturan boyca ufak ama yüzüne bakıldığında gözlerinde ki torbaları fark ettiğiniz ama yaşadığı her şeye rağmen hayatta kalmayı başarmış ve yine aynı saçma düzeni çekebilmek için bir şeylere tutunarak; kokmuş, rahatsız edici tiplerle dolu halk otobüsünün birine atlayıvermiş kıza.
"evet" dedi sessizce.
"nasıl gidiyo peki hayat" diye yeni bir konuşma açma peşindeydi yanındaki uzun turuncu saçları kırıklarla dolu, dip boyası gelmiş; gözlerinde ki kalem hafiften kirpiklerinin altındaki kırışıklıklara bulaşmış; yine de her şeye rağmen çekici duran kızla.
"eh işte" dedi sessizce.
"hayat ne zaman kolay oldu ki" diye kendini yanıtladı çünkü yanındaki minik kulağı ve burnu olan, elmacık kemikleri çıkık, yuvarlak çeneli, ince dudaklı ve hayatında gördüğü en güzel şey olan kız ona cevap vermiyordu.
"evet" dedi sessizce.
"seviyo musun" diye sordu yanındaki kırmızı yanaklı, pembe dudaklı, uzun kirpikli, bal rengi gözlerine baktığında içine bal akıtan masum bakışlı, ama aynı anda milyonlarca şey anlatabilen o gözlere sahip olan kıza.
"eh işte" dedi sessizce.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder