Her zamanki gibi geçen bir günün ardından, tok karınla klvyenin başına oturmak kadar duygu yoğunluğu oluşturan başka ne var ki? 3 hafta sonraya bitirilmesi gereken 17 kimya testi mi? Yada sınava girilmeyi bekleyen bir cuma günü mü?
Belki de bunları düşünmeyip Yanıma kaplumbağalarımla, satırlarımı gerçeğe dönüştürürken, sessizce kolamı yudumlayabilirim... Cümlelerimi tek tek büyük bir azimle sembolleştirirken durup soluklandığımda "noktalama işareti" kullanmadığımı farkedip şoka giriyorum. Noktamı koyduktan sonra geri dönüp büyük bi' özenle virgüllerimi öpe koklaya yerleştirdikten sonra, bütün kelimeleri sindiriyorum...
Eğer becerebiliyorsam satırları karalamayı, ne mutlu bana....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder