Aşk

"-Merak ettiğimden soruyorum!
-Fazla merak iyi değildir.
-Neden beni hep tersliyosun?
-İçimden geldiği gibi davranıyorum.
-Beni sevmediğinden mi kaynaklanıyor?
-Üstüme gelme!
-Konuşmak istiyorum!
-Ne halin varsa gör be!
-Seni seviyorum, salak!"

Bu son cümleyi duymadan zaten terketmişti orayı... Yerinden kalktı O'da. Hızla koştu sevgilisinin arkasından. Kolundan tutup kendine çevirdi yüzünü. Yüzü gözyaşları içindeydi kızın...

"-Ağlama sevgilim. Seni böyle gördükçe içim parçalanıyor.
-...
-Aşkım, gözlerime bak! Seni ne kadar sevdiğimi gör istiyorum.
-İstemiyorum...
-Seni çok ama çok seviyorum!
-...
-Yaşama sebebimsin!
-Bırak kolumu! Ve peşimden gelme! Kendime kıyarım!"

Sevgisinden dolayı dinlemişti kızın sözünü... Umutsuz ve çaresiz bir şekilde eve döndü. Eve döndüğünde ağladıkça ağladı. Bi'çok kez aradı kızı. Ama cebi kapalıydı. Ya da açmıyordu. Mesajlarına cevap vermiyordu. Son mesajda şöyle yazmıştı:

"Aşkım, herşeyim... Seni ne kadar çok sevdiğimi sana anlatamamışım bugüne kadar. Hayır. Burda senin suçun yok. Hata bende tanıtamamışım kendimi sana... Anlatamamışım seni ne çok sevdiğimi... Sana bunu yıllarca söylemek isterdim. Kısmet değilmiş... Seni severek ölmekte güzel olacak bebeğim..."

Kız bu mesajı okuduktan sonra telefona sarıldı. Ama cebi kapalıydı.

"Eğer bu hayatta sevdiğim insansız kalıcaksam yaşamayayım daha iyi!" dedi.

Ve birkaç kutu ilacı aldı. Ertesi gün okula gittiğinde çocuk, kızın arkadaşlarının ağladığını gördü. sordu:

"-Kızlar? Neden ağlıyorsunuz? O'na birşey mi oldu?
-Sen?! Sen? Ölmedin mi?
-Hayır!
-O, sen intihar ettin diye dün gece intihar etti..."