Akşamları çoğu yer sakin, sessiz ve kimsesizdir... Tıpkı terkedilmiş şehirler gibi. Üstelik size şu satırlarda bahsettiğim şehir, İstanbul. Akşam vakti Bakırköy sokaklarında gezdiniz mi hiç? Evet, gezmeyen bilemez...
Sokaklar, sakin... Yerlerde çöplerle boş ve loş bir yer... Etrafta sabahki kalabalıktan eser yok... Sanki o yerde değilsiniz. Başka bi' dünya orası... Karanlık olması bi'şey değiştirmiyor ama, sessizliğin olması...
Geceyi, hatta karanlıkları seviyorum. Neden bilmiyorum.. Belki insan kendi kendine kalıp, düşünüyor bazı şeyleri diye... Ama çoğu insan karanlıkların, insanları karamsarlığa ittiğini düşünüyor. Bense böyle birşeyi asla kabullenmiyorum. Kabullenmek demesekte düşünmemek desek daha açık olacak sanırım.
Karanlıklar, insana başka bi' duygu veriyor. Kendini dinleme imkanın oluyor. Bütün günün, hatta eski günlerin, dünlerin, analizini yapıyorsun. Ve imkansızları bile gerçekleştirebiliyorsun...
Karanlık, ürkütücü değildir. Eğer kendi içinde değilse...
3 yorum:
bu yazılara nası yorum yapmazlar anlamıyorum.. aşkm sen harikasın sadece yazılarınla diil herşeyinle harikasın.. sni herşyden çok sewiorm bitnm..
cnm herşey için teşekkür ederim iiki varsın =)
Yorum Gönder