hayat çok uzun.
hayat bazı şeyleri yaşamak içinse çok kısa.
uzun olmaması için belli bir yaştan başlayarak yaşansa keşke.
cidden çok uzun.
ne gerek vardı bilinçsizce geçirdiğimiz,
şu anlarda sesini duyduğumuzda mutlu olduğumuz insanlar olmadan yaşamaya?
hayat bu zamanlar için çok kısa.
geçip gidiyor, fark etmiyoruz.
neden fark etmiyoruz?
halbuki ben fark ediyorum
her nefes alışımda biraz daha kırışıyor yüzüm.
bir nefes daha yaşlanıyoruz, aynı anda; aynı nefesi solurken, aynı nefesi bırakırken..
ne zaman bu kadar içtikte kafayı bulduk hayatın serin rüzgarlarında?
bir dakika, konudan sapıyorum
diyordum ki hayat..
yok hayır yok hayır.
o sadece esas söylemek istediğim şeyin kapağıydı.
ben istiyorum ki sadece,
artık ağlamak olmasın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder