yorgunluğum gözlerimden okunuyordu. bunu hissedebiliyordum. hatta bakışlarımın resmen yapaymış gibi göründüğünden emindim. ama çaresiz, yapılması gereken testler, çözülmesi gereken soruNlar vardı...
her şeyi bir kenara bırakıp, analiz yapmaya çalıştım. ne çıkardığımı ben bile bilmezken telefonum çalmaya başladı. kötü bir haber oluşu çalışından belliydi...
açtığımda, ya da dur şöyle anlatayım:
"-Alo!
+Efendim?
-BB?
+aradığın kişiyi mi bilmiyosun kardeşim?
-yo ben kim olduğumun farkında mıyım?
+kimsin?
-VİCDANIN!
+hasss!"
telefonu nasıl kapattığımı bilmeden masama ve defter kaleme sindim... arayan numara "#18#666#" diye bekliyordum ki, arayan numara; numara yoktu!
halisünasyon mu görmeye başlamıştım?
ben "KİM"dim? ben kimim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder