şarkılar çalıyordu kulaklarında...
hiç duymadığı melodiler.
oysaki bağrış çağrış ve feryatlar içindeydi ev...
meleklerin çaldığını biliyordu.
ondan gizlemeye çalışıyorlardı kavgaları...
ama salak değildi bu bebek,
görüyordu yaşananları...
yıllar sonra kendini şarkıların ritminde buldu.
dans etmenin verdiği hazı tattıktan sonra,şarkı söylemek o'na yaşamadığı şeyleri yaşatıyordu.
bağrışmalar... hiç bitmemişler ama...
her yeni kavgada yeniden kayboluyordu.
gözyaşlarından sel, okyanuslar oluşuyordu.
gözlerini kapadığında kendi ütopyasına dönüp, dans ediyordu...
ama salak değildi bu kız,
görüyordu yaşananları...
yıllar sonra kendini karanlıklarda buldu.
sadece meleklerin şarkısını duyuyordu...
bir tabutun içinde...
onca yılı boşa geçirdiğini farkedip,
ağlıyordu ruhu...
ağlıyordu çünkü, yaşamak zorunda olduklarını yaşamıştı...
yaşamak istemediklerini...
ama salak değildi bu kadın,
yaşadıklarını kağıda döktü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder