O'na baktığında kalbinde birşeylerin yerdeğiştirdiğini hissedebiliyordu. biraz çaresizdi aslında. umutlarından uzakta biryerlerde yaşıyordu "yaşaması gerekenleri"... acımasızca...
bi' yerlerde ulaşamayışının kırgınlığıyla O'nu her gördüğünde dile gelmeye çalışan ümitsiz çırpıntılar an buluyordu sebepsizce... kağıtlara dalmıştı gözleri. arka sıraya oturduğunu farkedemedi...
aşkını karalayan masum bir çocuk gibi yazıp çiziyordu her zamanki gibi... O'nun orda olduğunu bilmeden... derin bir iç çekip, sınıfta neler olup bittiğine bakmak amacıyla döndü arkasını...
sıranın üstünden neler yazdığına bakmak için eğilmiş O'nunla karşılaştı. O'nun yüzüyle... işte şimdi birşeyler bile söyleyemediği O'nunla sadece bir soluk mesafe vardı aralarında...
ikiside öylece birbirlerinin gözlerine bakıyordu. bal rengi... böylesine güzel gözler... saatlerce öyle durabilirdi. ama bu an O'nun umduğu kadar uzun sürmedi. ta k, ; mat2'ci gelene kadar... "günaydın arkadaşlar..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder