sakin kalmaya çalışıyordu; sebebi vardı bu kez. yaşadığı şeylerden ders çıkarmayı son 2 senedir başarıyormuş gibi yapıyordu. olgunluk göstergesi sayılırdı bunlar. belki büyüdüğünü kendine kanıtlarsa "özgüven"ini tazeleyecekti. "kanıtlamak" zaten hayat bundan ibaret değil mi? karşımızdakilere güvenemediğimiz 'fani' dünyada insanların kendine göre haklı sebepleri hatrı sayılır derecede çok değil mi zaten? bence öyle...
bakışlarını çevirmeye çalışsa da ortamın gerginliği O'nu kışkırtıyordu. gizleyemediği kızgınlık ve mutsuzluk duygusu, gözlerinden alevcesine fışkırıyordu. o bütün bu cümleleri aklında evirip çevirirken "Bayan Bolçene" bağırıp çağırmaya devam ediyor; etrafında yaşananlardan habersizmişçesine kendi dertlerinden yakınıyordu. 'kimse beni görmüyor, anlamıyor...' diye düşündü. oysaki hayatta tek anlaşılmayan "O" değildi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder